Sevgili dostlar, tam 5 gündür manzarası bu olan odada anneciğim tedavi görüyor. Ben ancak bugün yanına gelebildim. Neden gelemediğimi biliyor musun? diye sorduğumda , " Evet biliyorum, ameliyatların var" cevabını verdi. 1.5 kilo bir çocuğu bırakamazdım dediğimde de " İyi yapmışsın Allah razı olsun" dedi. Güçlükle konuşabiliyorken, yanında olabilecekken, benim kendi yanında değil hastamla olmamı istedi. Nasıl mı burada bıraktım peki nasıl dayandım? Burada anneme bakan, Annesi gibi davranan, doktorlar hemşireler, diğer sağlıkçıların var olduğunu biliyordum. Hepsine minnettarım. Şunu bilmenizi çok rica ediyorum, bir sağlık çalışanı görüyorsanız onun arkasında kocaman bir aile vardır. Tüm derdinizi dertlenen, en sevdiklerini sizin için çoğu zaman feda eden bir anne, baba, eş, çocuk vardır. En çok da bir insan vardır, sevinen, üzülen, kırılan, ağlayan gülen birisi. Makine değiliz, robot asla, sizi seviyoruz, işimizi seviyoruz, içimize ağlıyorsak gözyaşımız yok değil.