Sağlık Bakanlığı bünyesindeki sözleşmeli yöneticilik sistemi, özellikle hekim kökenli yöneticiler açısından cazibesini kaybetmeye başladı. Teşvik, taban ödeme, nöbet ücretleri gibi hekimlere yönelik gelir kalemlerinin sözleşmeli yöneticilere yansımaması; başkan, başhekim ve yardımcıları gibi yöneticilik pozisyonlarının gelir anlamında emsallerinin gerisinde kalmasına yol açtı.
Özellikle son dönemde aile hekimlerine yapılan maaş artışları, teşvik ödemeleri ve cari gider destekleri gibi düzenlemelerle birlikte tablo daha da belirgin hale geldi. Örnek olarak X ilinden alınan veriler, mevcut durumu net bir şekilde ortaya koyuyor. Söz konusu ilde pratisyen bir il sağlık müdürlüğü başkanı aylık 120-125 bin TL gelir elde ederken, aynı ildeki pratisyen bir aile hekiminin ( ortalama rakam, teyitli rakam) maaşı cari ödeme hariç 151 bin TL'ye ulaşıyor.
Uzman hekimlerde de benzer bir durum yaşanıyor. Aynı ilde görev yapan kadın doğum uzmanı bir doçent hekim 200-250 bin TL gelir elde ederken, doçent unvanına sahip başkan pozisyonundaki bir yönetici 165-175 bin TL arasında gelir alıyor. 112 acil sağlık hizmetlerinde de tablo farklı değil: Pratisyen bir 112 doktoru ile pratisyen bir 112 başhekiminin maaşı neredeyse aynı seviyede.
Sağlığın başı il sağlık müdürleri ise ortalama bir aile hekimi ile aynı gelire sahip.
En büyük fark ise ilçede çalışan uzman başhekim ile uzman doktor arasında. Burada maaş farkı 100 bin lirayı geçiyor.
Bu durum, sözleşmeli yöneticilik sistemine olan ilgiyi hekimler açısından ciddi oranda azaltmış durumda. Artık birçok ilde bu pozisyonlara başvuruda bulunacak gönüllü tabip bulmakta zorluk yaşanıyor.
Öte yandan hekim dışı yöneticiler için durum oldukça farklı. Emsali memurlara kıyasla iki katına varan maaş farkları, sözleşmeli yöneticiliği cazip kılmaya devam ediyor. Örneğin bir VHKİ (Veri Hazırlama ve Kontrol İşletmeni) kadrosunda çalışan memur yaklaşık 55 bin TL maaş alırken, aynı kişi başkan olduğunda maaşı 102 bin TL’ye çıkabiliyor.
Bu dengesizlik, sözleşmeli yönetici kadrolarının dağılımında da belirleyici oluyor. Bugün itibariyle Türkiye genelinde 81 ilin neredeyse tamamında destek hizmetleri başkanlıkları tabip dışı kadrolardan seçiliyor. Sistemin hekimler açısından sürdürülebilirliği ise tartışmalı hale geliyor. Düşük ücretli tabip yöneticinin performansı da azalmış oluyor.
