Son 2,5 yılda gerçekleştirilen 7 merkezi hekim atamasında, toplamda açılan yaklaşık 16 bin kadronun yalnızca yüzde 27’si doldu. Bu süreçte, bazı illerde hiç atama gerçekleşmedi.
Hekim kadrosu açısından çeşitli bölgelerde dengesizlikler göze çarparken, bazı branşlarda kamu hastanelerine yapılan tercihler sınırlı kaldı. Özellikle plastik cerrahi, cildiye ve çocuk hastalıkları gibi alanlarda açılan kadroların önemli bir kısmı boş kaldı. Bu durum, bazı vatandaşların sağlık hizmetlerine erişimini zorlaştırabiliyor.
SES Şube Başkanı Kubilay Yalçınkaya’nın değerlendirmelerine göre, 2023-2025 yılları arasındaki atamalarda her dört kadrodan yalnızca biri doldu. Beş ilde atama yapılmazken, 17 ilde kadro tercih oranı yüzde 10’un altında kaldı. Dokuz uzmanlık dalında ise hiç atama olmadı.
Yalçınkaya, hekimlerin kamuya yöneliminde çeşitli sosyoekonomik unsurların etkili olduğunu belirterek, “Branşlar TUS'ta yoğun ilgi görmesine rağmen, kamuya dönüşlerde arzu edilen seviyeye ulaşılamadı” görüşünü dile getirdi. Ayrıca, mecburi hizmetin bazı illerde sağlık hizmetinin sürekliliği açısından önemli bir unsur olduğu ifade edildi.
Doğu ve Güneydoğu Anadolu bölgelerinde zaman zaman sağlık hizmetine ulaşmakta güçlük yaşandığı belirtilirken, bu durumun vatandaşları büyük merkezlere yönlendirdiği görüldü. Bu süreçte, hasta ve refakatçiler için oluşan maddi ve sosyal yükler de dikkat çekiyor.
Yalçınkaya, sağlık hizmetlerinin her bölgede sürdürülebilir olabilmesi için yaşam ve çalışma koşullarının iyileştirilmesinin önemine vurgu yaptı. Sosyal destekler, lojman imkânları ve ekonomik teşviklerin bu sürece katkı sunabileceği değerlendiriliyor.
Atama istatistiklerine bakıldığında, bazı uzmanlık alanlarında tercihler oldukça düşük kaldı:
-
Plastik cerrahi: 207 kadrodan 17’si,
-
Gastroenteroloji: 181 kadrodan 16’sı,
-
El cerrahisi: 48 kadrodan 3’ü,
-
Çocuk yoğun bakım: 47 kadrodan 1’i,
-
Çocuk ürolojisi: 31 kadrodan 2’si,
-
Çocuk enfeksiyon: 49 kadrodan 3’ü,
-
Çocuk göğüs hastalıkları: 28 kadrodan 1’i tercih edildi.
Uzmanlara göre, bu eğilimin temelinde sadece kadro politikaları değil; aynı zamanda çalışma ortamları, özlük hakları ve mesleki motivasyon gibi faktörler de yer alıyor. Hekimlerin bir kısmı özel sektöre yönelirken, bazıları yurtdışında mesleğini sürdürmeyi tercih ediyor.