Biliyorsunuz, bu hafta başı kabine toplantısının ardından Cumhurbaşkanı Erdoğan, koronavirüs önlemleri kapsamında anasınıfı ve benzeri eğitim sınıfı faaliyetlerine ara verildiğini duyurmuştu. Ve bu duyurunun ardından bakanlıklar kurumlara gönderdiği yazının ardından söz konusu sınıflar kapatıldı. Bazı sağlık kurumlarında faaliyet gösteren kreşlerin de kapatılmasıyla birlikte sağlıkçılar, çocuklarına bakacak kimse bulamayınca mecburen hastanelere götürmek zorunda kaldılar... *** Bize bir çözüm bulun!" diyen çaresiz sağlıkçı anneler yetkililerin seslerini duymalarını istiyorlar... İlimizde hizmet veren Dörtçelik Çocuk ve Onkoloji Hastanelerindeki kreşlerin 3 gün önce kapatılmasıyla ne yapacaklarını bilemez halde olan sağlıkçılar kara kara düşünüyorlar... Gerek telefonla arayan ve gerekse mesaj yazarak sıkıntıları anlatan sağlıkçıların paylaşımlarından bir bölüm aktarayım sizlere: "Onkoloji ve Dörtçelik Çocuk Hastanesi'nde çalışan anneler olarak yazıyoruz size... Hastanemiz bahçesinde hizmet veren kreşimizi kapattılar. 3 gündür çocuklarımızı hastaneye götürüyoruz. Başka alternatifimiz yok. Çünkü çocuklarımıza bakacak yakınımız yok. Sağlıkçı olduğumuz için de kimse çocuklarımıza bakmak istemiyor, kaçıyorlar... 'Bakarım' diyenler de 5- 6 bin lira civarında ciddi paralar istiyorlar... Biz ne yapalım şimdi... Konu çocuklarımız, canlarımız... CİMER'e de bildirdik... Çok çaresiziz... Sesimizi duyurun lütfen!" *** "Çocuklarımızda kaygı bozukluğu başladı!" Mart ayından bu yana salgınla mücadelede ön saflarda yer alan ve canla başla çalışan sağlıkçıların bu sorununa bir çözüm bulunmalı mutlaka... Söz konu olan geleceğimiz, umudumuz, çocuklarımız... 7/24 saat çalışan ve her geçen gün iş yükü artan sağlık personeli çocuğunu bırakacak, emanet edecekleri birilerinin olmaması ne acı! Evlat bu ya! Var mı ötesi! Ayrıca söz konusu mevcut koşullarda aklı sürekli çocuklarında olan sağlıkçılar sunduğu hizmetlerde ne kadar verimli olabilir ki? Sağlıkçı anneler "Endişe içeresindeyiz. İşimiz çok riskli ve stresli... Çocuklarımızı düşünce iki kat daha yoruluyoruz... Çocuklarımızı bırakacağımız, emanet edeceğimiz güvenli alanlara ihtiyacımız var. Hastanelerde çocuklarımızla birlikte çalışıyoruz... Nasıl bir yol izleyelim ne yapalım bilemiyoruz... Çocuklarımızda kaygı bozukluğu başladı..." diyorlar... *** Evet, sağlık çalışanlarına bu konuda bir ayrıcalık yapılması gerektiğini düşünüyorum... Gerçi bazı hastanelerde ayarlamalar yapılıyor ama nereye kadar... Geçici çözümlerle bu iş yürümez... Başta İl Sağlık Müdürü olmak üzere İlimiz yerel yöneticilerinin konuya el atması gerekiyor... "Çocuklarımızla hastanelerde çalışıyoruz..." cümlesi sözün bittiği yerdir. Hastanelerimizin durumu ortada! Allah korusun! Aklıma geleni yazmayayım şimdi, siz anladınız onu!