Başvuru, 696 sayılı KHK kapsamında taşerondan kadroya geçen ve Antalya Devlet Hastanesi'nde acil servis veri giriş görevlisi olarak çalışan bir personel tarafından yapıldı. Başvuran, eşi Türk Silahlı Kuvvetleri personeli olması sebebiyle daha önce Eskişehir'de, şu an ise Bingöl Devlet Hastanesi'nde geçici görevli olarak çalışıyor. İkili vardiya uygulamasında ikinci öğün yemek ücretinin ödenmemesi nedeniyle mağduriyet yaşadığını belirten personel, bu hakkının tanınmasını talep etti.
Sağlık Bakanlığı'ndan gelen savunmada, yataklı tedavi kurumlarında vardiyalı çalışan personele üç öğün (sabah kahvaltısı, öğle ve akşam yemeği) yemek hizmeti verildiği belirtildi. Bakanlık, geçici görevli hastanelerden gelen puantajlarda ikinci öğün için herhangi bir ücret talebi bulunmadığını, Ramazan aylarında oruç tutanlar için ise gerekli ödemelerin yapıldığını ifade etti. Ayrıca, TÜHİS ile Öz Sağlık-İş Sendikası arasında imzalanan toplu iş sözleşmesinde ikinci öğün yemek ücretinin yalnızca yemek verilemeyen durumlarda ödenebileceği hükmü vurgulandı.
Kamu Denetçiliği Kurumu'nun kararında, Yataklı Tedavi Kurumları İşletme Yönetmeliği'ne atıfla vardiyalı personelin çalışma sürelerine isabet eden öğünlerde yemek alabileceği, ancak üç öğün hizmetinin zaten sağlandığı durumlarda ek ücret ödemesi yükümlülüğü bulunmadığı belirtildi. Toplu iş sözleşmesinin ilgili maddesi gereği, yemek hizmeti ayni olarak verildiğinden nakdi ödemeye gerek olmadığına hükmedildi.Kurum, başvurunun hukuka ve hakkaniyete aykırı bir yönü olmadığını tespit ederek talebi reddetti. Ancak iyi yönetim ilkeleri açısından eleştiri getirildi: Bakanlığın bilgi-belge taleplerine gecikmeli yanıt vermesi, ret kararında başvuru yollarını göstermemesi nedeniyle "makul sürede karar verme", "kararların gerekçeli olması" ve "karara karşı başvuru yollarının belirtilmesi" ilkelerine uyulmadığına dikkat çekildi ve Bakanlığa bu ilkeleri dikkate alması önerildi.Kararda, ret işleminin tebliğinden itibaren idari yargı yolunun açık olduğu hatırlatıldı.Bu karar, sağlık kurumlarında vardiyalı çalışan sürekli işçilerin yemek haklarına ilişkin benzer talepler için emsal niteliği taşıyor.