Yaşadıkları birçok hüzün ve acıya tanıklık etmelerine rağmen hastalarına şifa dağıtabilmek için yüzlerinden tebessümü eksik etmeyen hemşireler, görevlerini sevgi, hoşgörü ve güler yüzle yerine getirmeye çalışıyor. 17 Ağustos depremine tanıklık eden ve hastane enkazına korkusuzca girip, işe yarar tıbbi malzemeyle hastane bahçesinde yüzlerce yaralıya şifa olan beyaz meleklerden birisi de hemşire Ayşe Ünlü... Ayşe Ünlü, AA muhabirine yaptığı açıklamada, mesleğe Ankara Numune Hastanesinde başladığını söyledi. Sakarya Devlet Hastanesinde çalıştığı sırada depreme nöbette yakalandıklarını anlatan Ayşe hemşire, depremin ardından çocuklarının sağ olduğunu öğrenmesi sonrası o gün binlerce yaralıya müdahale ettiğini aktardı. Çok kötü ve zor bir süreç yaşadığını ifade eden Ünlü, o acı günü şöyle anlattı: "Ameliyathane dağılmıştı. Oturdum Allah'ımdan yardım istedim. Sonra kalktım yeniden malzemeleri toplamaya başladım. Hem ağlıyorum hem Allah'ımla adeta konuşuyorum. Binlerce kişi yatıyor ama malzeme yok. Anlatılır gibi değil. Yeniden kullanabileceğimiz en acil malzemeleri topladım indim bahçeye. Herkes bir şeyler yapmak istiyor ama organizasyon yok. Gençleri topladım çevreden 'Artık herkes doktor, eşarpları, kadınların yazmalarını getirin, turnike yapacağız.' dedim. Başladım tiplerle solunumu duranlara solunum yapmaya. Allah'ım bana yardım etti, dualarımı kabul etti. Allah bana öyle bir yardım etti ki birçok insanı kurtardım. 3 gün o şekilde dayandım. Yardım gelene kadar yemeden içmeden bir hastaya daha ulaşabilmek umuduyla çalıştım." - "Hemşirelik bir annenin evladına gösterdiği sevgi gibidir" Hemşirelik görevini 35 yıl önceki ilk günkü heyecan ve aşkla yaptığını belirten Ünlü, birçok acı ve tatlı olaya tanıklık ettiğini dile getirdi. Hemşirelik mesleğinin zorluğu kadar mutlu yanlarının da olduğunu vurgulayan Ayşe Ünlü, duygularını şöyle dile getirdi: "Hemşirelik bir annenin evladına gösterdiği sevgi gibidir. Ben insanları çok seviyorum. Zaten insanları bu kadar sevmesem bu kadar özverili çalışamazdım. Kurtardığım insan sayısını hatırlamıyorum. Hemşirelik, sevgi, fedakarlık, özveri, yeri geldiğinde kendinden vazgeçmektir. Karşındaki hastalar her şeyden önemli, çok değerli. Bir hasta gördüğümde onun yerine kendimi koyuyor ve ona göre davranıyorum. O sedyede çocuğum, annem, babam olabilir, onu düşünerek hastalarıma o şekilde yaklaşıyorum. Bütün hastalar benim arkadaşım, dostum, akrabam." - Gittiği trafik kazasında kayınvalidesinin cesedi ile karşılaştı Kırklareli Devlet Hastanesi Acil Servisinde 23 yıldır hemşirelik yapan Levent Şenol, birçok acı ve mutluluğa tanıklık ettiğini belirtti. En acı olayla ise geçen yıl gittiği bir trafik kazasında karşılaştığını anlatan Şenol, kaza yerine gittiğinde kayınvalidesinin cesedi ile karşılaştığını, göz yaşları içerisinde her şeye rağmen acısını içine gömerek diğer yaralılara müdahalede bulunduğunu aktardı. Olayın ardından büyük bir travma yaşadığını aktaran Şenol, "Halen trafik kazası geldiğinde olayın etkisindeyim tabii. Ama her şeyden önce biz sağlıkçıyız. Bu işe yemin ederek başladık. Din, dil, ırk, mezhep, eş, dost, akraba gözetmeden işimizi en iyi şekilde yapmaya çalışıyoruz. İşimiz tabii ki zor ama mesleğimizi sabırla severek yapacağız. Sevmeden zaten bu meslek yapılmaz." dedi. - "Hemşirelik insan sevgisiyle başlar" Hemşire Dilek Hersek, 1996 yılında Körfez Savaşı nedeniyle Diyarbakır'da görevlendirildiğini, savaşın sıçraması endişesine karşı vatandaşlara sürekli telkinde bulunduğunu anlattı. Hemşireliğin çok güzel bir meslek olduğunun altını çizen Hersek, "Hemşirelik insan sevgisiyle başlar. Biz çoğu zaman hastaları çoluğumuzun çocuğumuzun önünde tutuyoruz." dedi.