Sendikalar ve sendika yönetim kurulları sağlık çalışanlarının gündeminden düşmeyen bir konu. Sağlık çalışanları sendikalarına olan güveni yitirdi. Sosyal medyada başlatılan sendikasızlık kavramı çalışanlara cazip gelmeye başladı. Bu anlamda istifa düşüncesini çalışanlar kafalarına yerleştirmeye başladı. Peki neden sendikasızlaşmak sağlık çalışanlarına cazip gelmeye başladı.
Öncelik ile yıllardır sağlık çalışanların tek kalemde yoksulluk sınırının üzerinde maaş talebinin çözülmemesi, 3600 ek gösterge talebinin gerçekleşmemesi gibi özlük haklarının iyileştirilmemesi olsa da. Sağlık çalışanları sendika yönetimlerinin ayrıcalıklı çalışan konumunda olmasına da tepkili.
Sendika yönetim kurulu üyelerinin ve 1. Derece yakınlarının sözleşmeli yönetici olarak atanması, olmaz denen kadrolara , PDC’si dolu olan hastaneler tayinlerinin yapılmasına, mesaiye riayet etmemelerine, geçici görev ile istedikleri kurumlarda çalıştırılmasına tepkili. Çalışanlarına selam vermeyen sözleşmeli yöneticilerin sendika yönetimlerini kapıda ayakta karşılayıp, kapıya kadar uğurlamalarına, sosyal medyada hiçbir çözümü olmayan toplantı yapıldı, görüşüldü paylaşımlarına tepkili.
Sadece mevcut yönetim kurulu üyeleri ile bitmiyor maalesef, görevden ayrılmak zorunda kalanlarda daha ayrılmadan asıl görevine dönememenin mücadelesini veriyor. Nöbetsiz, hasta olmayan bir alana yerleşme derdinde.
Sistem bu şekilde sendika yönetimlerine ve eski başkanlarını, yönetim kurulu üyelerini bir yerlerde ayırma derdinde olursa sendikasızlaşma hareketi kazanır. Bir kişiyi memnun edeyim derken yüzlerce kişiyi kaybetmemek lazım.
