Sözleşmeli yönetici olarak göreve başladığın günü hatırlarsan eğer, herkes hayırlı olsun diyor, kahveni içmeye gelenlerin sayısını tutamıyordun. Gelen giden o kadar çoktu ki ve işlere o kadar hakimdin ki ayrılanlardan devir teslim almayı dahi düşünmedin. Herkes sana seni övüyor hayırlı olsun diyordu. Mutluydun.
Kutlamalar ve tebrikler bitti. Sonuçta çalışmaya başladığın kurumda işlerin durma şansı yoktu.
Ancak sorunlar ve olaylar başladı. İlk zamanlarda iyi idare etin. Her şey için geçmiş dönemi suçladın. Gelenlere yaptığın bir icraatı gösteremeyince eskilere suç atmaya, iftira atmaya devam ettin.Ama sonuç belli icraat yok.
İş bilen personeli eski ekibin elemanı diye görevden uzaklaştırdın. Tabiri caiz ise mesai gelmeyen personelin tutanağını Sümen altı ederken, 5 dk. geç geldi diye savunma istedin, konuşmadığın yer kalmadı. Her türlü mobbinge başvurdun.
Gelenlerin gidenlerin azaldı. Artık personel sorunun çözümü için sana gelmez oldu. Personelde Zaten çözülmeyecek deyip boşverdi. Başarılar ile anılan kurum rutini yönetemedi.
Referanslar savaşında referansı daha ii olan kazanmış savaşı.
Çantanı toplayıp bir veda etmeden, sesiz sedasız, kimsesiz ayrılmışsın kurumdan. Bir veda etmeden.
Bu arada sana kralsın diye yorum yapanlar senin yerine gelene methiyelerde
Kırdığın kalpler ve aldığın ahlar ile …………………………………….
